Χριστός γεννάται, δοξάσατε

«Η απεικόνιση της Γέννησης στη Βυζαντινή, Μεταβυζαντινή και Ευρωπαϊκή τέχνη». 

        Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Χριστός γεννάται, δοξάσατε» πραγματοποιείται με μεγάλη επιτυχία ήδη από το 2005 στο «Κέντρο Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών» Νεάπολης. Από τη φετινή χρονιά παρουσιάζεται και στο «Στέκι Παιδιού» της Διεύθυνσης Εκπαίδευσης του ΔΟΕΠΑΠ ΔΗΠΕΘΕ και στο ΚΔΑΠ Λεχωνίων της ΚΕΚΠΑ ΔΙΕΚ Δήμου Βόλου.

Στόχος του προγράμματος είναι να γνωρίσουν τα παιδιά το γεγονός της Γέννησης του Χριστού μέσα κυρίως από την απεικόνισή της στη βυζαντινή τέχνη.  Γνωρίζοντας τα στοιχεία της Γέννησης (η Παναγία, ο Χριστός, η φάτνη, το αστέρι, οι Μάγοι με τα δώρα τους, ο Ιωσήφ, οι ποιμένες, οι άγγελοι) θα  «διαβάσουν» την εικόνα της Γέννησης μαθαίνοντας έτσι το συμβολισμό κάθε στοιχείου της σύνθεσής της. Τα παιδιά έρχονται σε επαφή με την ελληνική παράδοση, τα χριστουγεννιάτικα ήθη κι έθιμα του τόπου μας, τους και παραδοσιακά κάλαντα. Στο δεύτερο μέρος του προγράμματος τα παιδιά έχουν τη δυνατότητα να δημιουργήσουν το δικό τους έργο με θέμα τη «Γέννηση» με την καθοδήγηση του εικαστικού.

Για το συγκεκριμένο πρόγραμμα συνεργάζονται: Ιστορικός αρχαιολόγος, θεατρολόγος, μουσικοπαιδαγωγός και εικαστικός. Το πρόγραμμα έχει διάρκεια 3 ώρες, ολοκληρώνεται με τη λειτουργία εργαστηρίου ζωγραφικής ή κεραμικής και απευθύνεται στα σχολεία της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης  του νομού Μαγνησίας. 

 

Παιχνίδια με την τέχνη. Έβδομο Εργαστήριο

"Το φιλόδοξο στυλό"

Το έβδομο εργαστήριο πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 21 Νοεμβρίου με τον Εικαστικό - Αλέξανδρο Ψυχούλη και το τμήμα γ΄ δημοτικού του τέταρτου δημοτικού σχολείου Βόλου στο Στέκι Παιδιού.

Ο Εικαστικός, Αλέξανδρος Ψυχούλης παρουσιάζει στα παιδιά το έργο του με θέμα "Το φιλόδοξο στυλό" και παράλληλα εξηγεί πώς θα δουλέψει μαζί τους.

Διάλεξα στη τύχη μια προσωπογραφία στεφανωμένη με καρέκλες, φτιαγμένη με μπλε στυλό διαρκείας. Δεν ήταν το θέμα που μ’ ενδιέφερε αλλά ο τρόπος που είναι φτιαγμένη· με τα στυλό που τα παιδιά στο σχολείο συνηθίζουν να γράφουν βαρετά πράγματα. Είπα στα παιδιά πως τα στυλό είναι στεναχωρημένα γιατί κανένας δεν τους ζητάει να γράψουν κάτι διαφορετικό από αριθμούς και γράμματα.

Μπήκαν αμέσως στο νόημα. Μου αποκάλυψαν πως λίγο πολύ όλα χρησιμοποιούσαν το στυλό για να ζωγραφίζουν εκείνα τα πράγματα που δεν θα ήθελαν ποτέ να σβηστούν. Πήγαιναν στην τρίτη τάξη του Δημοτικού, ήταν οκτώ χρονών και είχαν έντονα την αγωνία ότι κάποιος θα τους σβήσει αυτά που ζωγραφίζουν, αυτά που φαντάζονται, αυτά που ονειρεύονται.

Ήταν περήφανοι γι αυτό που κατάφεραν. Όταν τέλειωσαν κάθισαν σχεδόν σιωπηλά, πράγμα δύσκολο για παιδιά οκτώ χρονών που έχουν δουλέψει για ώρες χωρίς διάλειμμα.  Δεν ήθελαν να φύγουν.

Ο στόχος δεν είναι να φτιάξουμε τους μελλοντικούς φιλότεχνους αλλά ανθρώπους που μπορούν να διαχειριστούν δημιουργικά τα βιώματά τους μέσω της τέχνης. Χρειαζόμαστε δράστες πιο πολύ απ’ ότι θεατές.

Το χάρισμα και το ταλέντο δεν είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για έναν καλιτέχνη. Ιστορικά υπήρξαν παραδείγματα καλλιτεχνών που το ταλέντο τους δυσκόλεψε. Πάλεψαν με την ευκολία και τον εντυπωσιασμό για να φτάσουν στο ουσιαστικό. Η σύγχρονη τέχνη δεν έχει ανάγκη από βιρτουόζους, είναι υποχρέωσή μας να μάθουμε σε κάθε παιδί τις στρατηγικές και τις πρακτικές της καλλιτεχνικής δημιουργίας κι εκείνο να αποφασίσει πως θα τις χρησιμοποιήσει στο μέλλον.

Τα παιδιά δεν έχουν καμιά ανάγκη να τους εξηγήσεις τι είναι η Τέχνη. Το αντιλαμβάνονται μ’ έναν τρόπο τόσο αυθόρμητο και ολοκληρωμένο που οι μεγάλοι είναι αδύνατον να βιώσουν. Το ανοίκειο γι αυτά είναι να τους εξηγήσεις τι είναι ο καλλιτέχνης. Δεν μπορούν να πιστέψουν πως αυτό που τους δίνει τόση ικανοποίηση μπορεί να αποτελεί επάγγελμα για έναν ενήλικα. Ούτε εγώ ακόμα δεν το έχω πιστέψει εδώ που τα λέμε.

Όταν ήμουν μικρός αυτό που διασκέδαζα πραγματικά ήταν να παίρνω έναν λεπτό σπάγκο και να κάνω επαναλαμβανόμενα κόμπους. Το σκοινί άρχιζε να αποκτά όγκο και να παίρνει περίεργα σχήματα. Με γοήτευε το ότι αυτή η διαδικασία δεν είχε κάποιο τέλος. Όσο περισσότερους κόμπους έκανα τόσο πιο ενδιαφέρον και απροσδόκητο ήταν το αποτέλεσμα.

Στα εφτά μου το αγαπημένο μου παιχνίδι ήταν ένα καφέ σκούρο άλογο ρομπότ σε πραγματικές διαστάσεις. Στο λαιμό του είχε τέσσερα κουμπιά διαφορετικού χρώματος. Ένα κίτρινο για βάδισμα, ένα πράσινο για τροχασμό, ένα γαλάζιο για τριποδισμό και ένα κόκκινο για καλπασμό. Το άλογο αυτό δεν είχε όνομα, ούτε και υπήρχε έξω από τη φαντασία μου. Έχω κάνει μεγάλους περιπάτους μ’ αυτό το ρομπότ. Σήμερα αγαπημένο μου παιχνίδι είναι ο υπολογιστής μου.

Λίγα λόγια για τον καλλιτέχνη.

Ο Αλέξανδρος Ψυχούλης γεννήθηκε στο Βόλο το 1966 και σπούδασε ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας.

Τα πρώτα του έργα είναι αλληλεπιδραστικές εγκαταστάσεις οι οποίες ενεργοποιούνται από τον θεατή και διερευνούν το υποσυνείδητό του, αποκωδικοποιώντας σε  εικόνες ή ήχους τους φόβους του, τις επιθυμίες του ή τις αναμνήσεις του. Η διερεύνηση του τοπίου της ψηφιακής πραγματικότητας αποτελεί και σήμερα κεντρικό άξονα της δουλειάς του η οποία αποτελείται από εγκαταστάσεις στο χώρο, animation, και ζωγραφική.

Το 1997 του απονέμεται το βραβείο Benesse για το έργο του Black Box με το οποίο συμμετέχει στην 47η Biennale της Βενετίας.

Έχει πραγματοποιήσει 15 ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Παιχνίδια με την τέχνη. Έκτο Εργαστήριο

"Δωμάτιο"

Το έκτο εργαστήριο πραγματοποιήθηκε την Δευτέρα 19 Νοεμβρίου με την Ζωγράφο – Χριστίνα Στεφανούλη και το τμήμα νηπίων του Παιδικού Σταθμού «Ιάσονας» της Διεύθυνσης Εκπαίδευσης του ΔΟΕΠΑΠ ΔΗΠΕΘΕ Δήμου Βόλου στο Στέκι Παιδιού.

      Η Ζωγράφος Χριστίνα Στεφανούλη παρουσιάζει στα παιδιά το έργο του με θέμα "Προσωπικό Ημερολόγιο" και παράλληλα εξηγεί πώς θα δουλέψει μαζί τους.

Στο εργαστήριο με τα παιδιά επέλεξα ένα έργο με το όνομα " Δωμάτιο". Μέσα από αυτόν τον πίνακα όπου φαίνεται η φθορά, ο χρόνος, η εγκατάλειψη ήθελα να δούνε το "δικό μου" δωμάτιο σε αντίθεση με το δικό τους παιδικό δωμάτιο όπου υπάρχει ζωή.

Στην επαφή μου με τα παιδιά τα στοιχεία που με εντυπωσίασαν πραγματικά ήταν η θέληση τους να μάθουνε και να δούνε και η αγωνία τους στο να δημιουργήσουν το δικό τους έργο. Όσο για το αποτέλεσμα εφόσον έχουμε να κάνουμε με παιδιά αυτό που ξεχωρίζει είναι η αθωότητα τους.

Μέσω της Τέχνης καλλιεργείται η πρωτοτυπία, η φαντασία, ο πειραματισμός και γενικά προσφέρονται ευκαιρίες για έκφραση της αυθεντικότητας και μοναδικότητας του κάθε παιδιού.

Σαν παιδί  μου άρεσε πάρα πολύ να ζωγραφίζω αυτά που είχα γύρω μου και ότι είχε να κάνει με την φύση χρησιμοποιώντας ξυλομπογιές, νερομπογιές κτλ.

Λίγα λόγια για την Ζωγράφο:

Γεννήθηκε στο Βόλο το 1981.

Το 2001 εισήχθη στη Σχολή Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης στο τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών  με υπεύθυνους καθηγητές τους  

Γ. Τσακίρη και Κ. Μορταράκο από όπου και αποφοίτησε το 2006.

Ζει και εργάζεται στο Βόλο.

Έλαβε μέρος στις εξής ομαδικές εκθέσεις:

2003  Γκαλερί Πάτσης ,Ιωάννινα

2005 ¨Έκθεση Φοιτητών του τμήματος εικαστικών και εφαρμοσμένων τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ. στα πλαίσια της Φοιτητικής Εβδομάδας

2006 “ ekcrisis II” , καπναποθήκες Π , Ξάνθη

2006  Καλλιτεχνική συνάντηση μοντέρνας τέχνης “belle arte lamia”, Λαμία

2006  ‘ο δρόμος έχει τη δική του ιστορία’ , Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών, Θεσσαλονίκη

2006  4^η  Μπιενάλε των φοιτητών των Ανωτάτων Σχολών Καλών Τεχνών Ελλάδος, εκθεσιακός χώρος Μaris hotels, Ηράκλειο Κρήτης

2007  Μεταφορά της 4^ης Μπιενάλε των φοιτητών των Ανωτάτων Σχολών Καλών Τεχνών Ελλάδος στον εκθεσιακό χώρο του Μετρό στο Σύνταγμα, Αθήνα

2007  Μεταφορά της 4^ης Μπιενάλε των φοιτητών των Ανωτάτων Σχολών Καλών Τεχνών Ελλάδος στο Τορόντο του Καναδά

2007 Έκθεση αποφοίτων Σχολής Καλών Τεχνών στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης

Τέχνης, Θεσσαλονίκη ( Βραβείο   εργαστηρίου )

2008 Gallery Red, Αθήνα

2008 Έκθεση βραβευθέντων αποφοίτων σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ, Δημοτική Πινακοθήκη Θεσσαλονίκης

2009 Εικαστικός Σύλλογος Βόλου, "Διαθέσεις", Πολιτιστικό Κέντρο Ν.Ιωνίας, Βόλος

2010 Εικαστικός Σύλλογος Βόλου, "Τσέπης Art", Χάρτα, Βόλος

2011 Χριστουγεννιάτικη έκθεση ζωγραφικής, Δεκέμβριος, Τζιόρτζιο Ντε Κίρικο

Παιχνίδια με την τέχνη. Πέμπτο Εργαστήριο

"Προσωπικό Ημερολόγιο"

Το πέμπτο εργαστήριο πραγματοποιήθηκε την Δευτέρα 12 Νοεμβρίου με τον Ζωγράφο – Ιωακείμ Μιναρετζόπουλο και το τμήμα ε’ του 2ου Δημοτικού Σχολείου Κάτω Λεχωνίων  στο Κ.Δ.Α.Π. Λεχωνίων Κ.Ε.Κ.Π.Α – Δ.Ι.Ε.Κ. του Δήμου Βόλου.

Ο Ζωγράφος – Ιωακείμ Μιναρετζόπουλος παρουσιάζει στα παιδιά το έργο του με θέμα " Προσωπικό Ημερολόγιο" και παράλληλα εξηγεί πώς θα δουλέψει μαζί τους.

Στο εργαστήριο με τα παιδιά επέλεξα ένα έργο που θα λέγαμε ότι είναι πάρα πολύ προσωπικό. Θα το ονόμαζα ημερολόγιο με στιγμιότυπα και εικόνες από τον περίγυρο του σπιτιού όπου ζούμε με την οικογένεια. Η φύση οπωσδήποτε παίζει τον πρώτο λόγο σ' αυτό το έργο, και για αυτό είχα την αίσθηση ότι εξαιτίας του θέματος θα μιλούσε απευθείας στο νου και στην ψυχή των παιδιών για αυτό και το διάλεξα.

Αυτό που με εντιπωσίασε είναι η αμεσότητα της έκφρασης των παιδιών. Είναι ενθαρρυντικό να βλέπεις ένα έργο σου να λειτουργεί ως πηγή έμπνευσης για τους άλλους και ειδικά για τα παιδιά.

Σίγουρα τέτοιου είδους εργαστήρια, εκπαιδευτικά προγράμματα δεν μπορούν να καλύψουν τα κενά που υπάρχουν στην καλλιτεχνική αγωγή στην δημόσια εκπαίδευση γιαυτό οφείλουμε όλοι να στηρίζουμε αυτές τις προσπάθειες.

Θα πρέπει να υπάρξει συνείδηση της αξίας της καλλιτεχνικής αγωγής κυρίως από τους θεσμικούς φορείς-διαχειριστές της εξουσίας ώστε επιτέλους να δώσουμε ώθηση σ' έναν τομέα που αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο περιθώριο της εκπαιδευτικής διαδικασίας.

 Η τέχνη έρχεται να αφυπνίσει και κυρίως να καλλιεργήσει εκείνα τα χαρακτηριστικά που βρίσκονται εν υπνώσει στα νέα παιδιά όπως είναι η σκέψη, η φαντασία, ο στοχασμός ή άσκηση δεξιοτήτων αλλά και η συνειδητοποίηση της σημασίας της δημιουργικής έκφρασης. Η τέχνη προσθέτει-προσδίδει μια νέα διάσταση στην ανθρώπινη ζωή. Της δίνει ένα βάθος που δεν το φθάνουμε με την συνήθη προσέγγιση των πραγμάτων.

Ο καλλιτέχνης είναι κυρίως δημιουργός. Είναι ο άνθρωπος που ζει και μέσα στην πραγματικότητα του εμπειρικού κόσμου αλλά ταυτόχρονα βιώνει και ένα κόσμο εσωτερικό με πάθη, φαντασίες, όνειρα και συγκινήσεις. Όλες αυτές τις εμπειρίες και τα βιώματα κατορθώνει και τα μετουσιώνει, τα μεταμορφώνει σε αισθητικές μορφές.

Η εικονογράφηση παιδικών βιβλίων μας έχει δώσει δείγματα πολύ υψηλού εικαστικού επιπέδου. Το έργο τέχνης όμως είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Το αληθινό έργο τέχνης παράγεται μέσα σε συνθήκες απόλυτης ελευθερίας. Οποιοσδήποτε περιορισμός (έστω και ηλικιακός) δεσμεύει την σκέψη και την φαντασία του καλλιτέχνη. Ούτως η αλλιώς η μεγάλη τέχνη απευθύνεται σε όλους και άρα και στα παιδιά.

 Όταν ήμουν μικρός μου άρεσαν πάρα πολύ τα τοπία και τα πρόσωπα (ότι ζωγραφίζω και τώρα δηλαδή). Μερικές φορές αντέγραφα σχέδια και πίνακες από παλιούς μεγάλους ζωγράφους καθώς και εικόνες από αγιογραφίες κυρίως με μολύβια, ξυλομπογιές  και λίγο αργότερα με νερομπογιές. Μου άρεσε πάντα το παιχνίδι με τους φίλους στη γειτονιά όσο για σήμερα παίζω …… πια μόνο με τα χρώματα.

Λίγα λόγια για τον Ζωγράφο:

Ο Ιωακείμ Μιναρετζόπουλος γεννήθηκε στο Βόλο Μαγνησίας στην Ελλάδα το 1967.

Το 1989 ξεκίνησε τις σπουδές του στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας όπου και αποφοίτησε το 1995.

Από το 1992 μέχρι και σήμερα έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις ( Ελλάδα και Εξωτερικό) ενώ από το 1996  έως σήμερα έχει πραγματοποιήσει 9 ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα με κύρια πηγή έμπνευσης τον Άνθρωπο και την φύση μελετώντας την αρχαία ελληνική τέχνη.

Το 1990 ξεκίνησε την ζωγραφική αποκατάσταση τοιχογραφιών σε παλαιά αρχοντκά σπίτια και στην συνέχεια έκανε τοιχογραφίες σε αρκετές ιδιωτικές κατοικίες στην Ελλάδα.

Επίσης από το 1994 ασχολήθηκε με την ζωγραφική σκηνικών σε θεατρικές παραστάσεις στην Αθήνα.

Το 2011 συμμετείχε στην ζωγραφική ένος μεγάλου ταμπλώ της Ε.Δοξιάδη για μία καθολική εκκλησία στην Μαγιόρκα της Ισπανίας.

Ζει και εργάζεται στο Βόλο.

Παιχνίδια με την τέχνη. Τέταρτο Εργαστήριο

"Ένα πείραμα σε βάθος"

Το τέταρτο εργαστήριο πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 30 Οκτωβρίου με τον Ζωγράφο – Γεώργιο Κουρκούβελο και το τμήμα στ1΄ του 5ου Δημοτικού Σχολείου Βόλου στο Στέκι Παιδιού του Δ.Ο.Ε.Π.Α.Π - ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ του Δήμου Βόλου.

Ο Ζωγράφος – Γεώργιος Κουρκούβελος παρουσιάζει στα παιδιά το έργο του με θέμα " Τρίκερι " και παράλληλα εξηγεί πώς θα δουλέψει μαζί τους.

       «Το έργο «Τρίκερι» είναι ένα τοπίο, ένας τόπος , που εικονίζει μία άγρια ελιά σε έναν ήσυχο κόλπο στο νησί Τρίκερι. Το φως του είναι διάχυτο, λευκό, ήμερο. Η όλη εικόνα δείχνει πρωτόλεια, αρχέγονη, μυθολογική. Τα παιδιά έχουν άμεση πρόσβαση σε τέτοιους «πρώτους» τόπους, όσο είναι παιδιά ακόμα, που σημαίνει είναι «ολόκληρα», αγαθά και μετέχουν της κοινής μας φύσεως. Θα λέγαμε πως το «Τρίκερι» είναι ένας τόπος όμοιος με εκείνους που συναντούσε ο Οδυσσέας ή οι Αργοναύτες.

     Στα παιδιά όλα είναι «έτοιμα», αυτό θαυμάζουμε. Αν προσέξουμε τα έργα τους όλα γίνονται μέσα σε ένα φως, είναι αφηγηματικά, τα σχήματα «απλώνονται» σαν χρωματιστά σεντόνια στον ήλιο. Είναι σαν την Αρχαία Τέχνη.

      Ο λόγος των εργαστηρίων είναι η γνώση της τέχνης (ως γνωριμία με την ποιότητα) και μαζί πως διακρίνεται το πνεύμα της εποχής μέσα από τα έργα του ανθρώπου, από αρχής του κόσμου. Η μεγάλη Τέχνη έχει λόγο, αν μπορούμε να τον δείξουμε, τότε έχουν λόγο και αυτά τα εργαστήρια. Ο λόγος της Τέχνης έλκει και μαζί αποκαλύπτει την πραγματικότητα του ανθρώπου και του κόσμου. Η Τέχνη παραστατικά θα λέγαμε είναι ένα παράθυρο με θέα. Στη θέα αυτή ο άνθρωπος παρηγορείται, όπως όταν παίρνουμε βαθιά ανάσα από την κορυφή ενός βουνού βλέποντας το τοπίο γύρω μας.

        Οι καλλιτέχνες παλιά ήταν ανώνυμοι και λέγονταν τεχνίτες, αυτό σημαίνει ότι δεν τους άνηκε το έργο απλά μετείχαν της παραδόσεως και προσέφεραν τους καρπούς στην πόλη τους όπως ένας γεωργός.

Η ζωγραφική είναι μαραθώνιος θέλει αντοχή, υπήρξαν άνθρωποι που με μεγάλη προσπάθεια μπήκαν στην Σχολή Καλών Τεχνών και έπειτα τα παράτησαν. Το αιτούμενο δεν είναι ο επαγγελματισμός, η «επιτυχία», μην  ξεχνάμε πως έργα «περιθωριακών» θαυμάζουμε σήμερα, όπως του Χαλεπά,  του Θεόφιλου κ.α.. Πολλοί ποιητές ή ζωγράφοι είχαν και μια δεύτερη ασχολία για επιβίωση. Αν τώρα ένα παιδί έχει ταλέντο, ζωγραφίζει όπως μιλάει, είναι σαν το νερό και να θέλεις να το φρενάρεις εκείνο θα βρει το δρόμο.

Το «καλλιτεχνικά» στα σχολεία μπορούν να δώσουν την γεύση μίας «ξένης» εικόνας πέραν της πεζότητας και του ορθολογισμού που έχει  επικρατήσει σήμερα.  Παλιά οι άνθρωποι έλεγαν «πήγαινε παιδί μου σχολείο για να γίνεις άνθρωπος», σήμερα λένε «άντε να πάρεις κανένα πτυχίο για να βολευτείς και εσύ», η διαφορά είναι τεράστια, όσο ο ουρανός από την γη.

Τα μικρά παιδιά μόνο έχουν ανάγκη το «τραγούδι της μαμάς», από εκεί και πέρα ζητούν τον Ηρακλή για να μεγαλώσουν αλλά οι άθλοι του  αφορούν όλους και σε όλες τις εποχές, δεν είναι αποκλειστικά «παιδικοί». Το ίδιο ισχύει και για τα έπη του Ομήρου κλπ. Σήμερα μεγαλώνοντας με όλα αυτά τα «παιδικά» το σώμα «φουσκώνει» και η ψυχή μένει «κουτάβι».

Λίγα λόγια για τον Ζωγράφο:

       Ο ζωγράφος Γιώργος Κουρκούβελος γεννήθηκε στον Πειραιά το 1969, σπούδασε ζωγραφική στην Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας  την περίοδο 1988 - 1993 με δασκάλους τον Π. Τέτση και Χ.Μπότσογλου και χαρακτική στο εργαστήριο του Θ. Εξαρχόπουλου. Παράλληλα μάθαινε την τέχνη της ζωγραφικής από τον ζωγράφο Κ. Παπατριανταφυλλόπουλο.

     Διορίστηκε στην μέση εκπαίδευση το 1997 στο 2^ο Γυμνάσιο Βόλου. Έχει πραγματοποιήσει τρεις ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα και πέντε στον Βόλο.

Γιώργος Κουρκούβελος

Περισσότερα για τον Ζωγράφο και το έργο του στην ιστοσελίδα: http://kourkouvelos.blogspot.gr/

Παιχνίδια με την τέχνη. Τρίτο Εργαστήριο

"Τα πουλιά"

Το τρίτο εργαστήριο πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 31 Οκτωβρίου με την Εικαστικό – Γλύπτρια Βασιλική Πέρκα και το τμήμα ε΄ του 23ου Δημοτικού Σχολείου Βόλου στο Κ.Δ.Α.Π Νεάπολης του Κ.Ε.Κ.Π.Α-Δ.Ι.Ε.Κ του Δήμου Βόλου.

Η Εικαστικός – Γλύπτρια Βασιλική Πέρκα παρουσιάζει στα παιδιά το έργο της με θέμα  " Τα πουλιά " και παράλληλα εξηγεί πώς θα δουλέψει μαζί τους.

«Από μικρό παιδί ζωγράφιζα τοπία, θέματα της φύσης. Σκάλιζα ξύλα, έπαιζα με τις πέτρες και το χώμα. Μεγαλώνοντας, η ενασχόληση μου με την γλυπτική με έφερε σε επαφή με τον πηλό και την τέχνη της κεραμικής. Η χαρά του να δίνεις μορφή σε μια άμορφη μάζα όπως ο πηλός, καθώς κι ο συνδυασμός της γλυπτικής με τα χρώματα με ενέπνευσαν να συμμετέχω σε αυτό το εκπαιδευτικό πρόγραμμα.

Ο ρόλος της τέχνης στη διαμόρφωση και διάπλαση του χαρακτήρα του παιδιού είναι καθοριστικός. Διαμορφώνει πολύπλευρους και ολοκληρωμένους χαρακτήρες. Σ’  ένα σχολείο που είναι μονόπλευρα προσανατολισμένο στην ανάπτυξη του νου, η τέχνη βοηθάει το παιδί ν’  αναπτύξει το πνεύμα του να ξεδιπλώσει την ψυχή του, να εκφραστεί και να καλλιεργήσει τη δημιουργικότητά του.»

Η Βασιλική Πέρκα γεννήθηκε στα Τρίκαλα. Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας από το 1991 έως το 1996 στο εργαστήριο του Θ.Παπαγιάννη και Ε.Πανουργιά. Παράλληλα παρακολούθησε το εργαστήριο Αγιογραφίας και Νωπογραφίας.

Το 1994 ως υπότροφος του προγράμματος Erasmus φοίτησε στην Academie de Beaux Arts στις Βρυξέλες στο τμήμα της γλυπτικής και χαρακτικής. Αφού πειραματίστηκε με διάφορα υλικά (μάρμαρο, ξύλο) εκτιμώντας τις πλαστικές και εκφραστικές ιδιότητες του πηλού, δουλεύει μέχρι σήμερα μ’ αυτό το υλικό προσθέτοντας ταυτόχρονα και χρώμα.

Το 1995 πήρε υποτροφία έτους από το ΙΚΥ και το 1996 αποφοίτησε με άριστα. Από το 1996 έως το 1998 έζησε και εργάστηκε στη Ρώμη. Είχε εκεί την ευκαιρία να μελετήσει από κοντά τους μεγάλους δασκάλους της Αναγέννησης και να παρακολουθήσει την πορεία της μοντέρνας τέχνης. Από το 1999 ως το 2003 δίδαξε στο τμήμα κεραμικής του Δημοτικού ΙΕΚ Βόλου. Από το 2001 εργάζεται στη Μέση εκπαίδευση και το 2004 στο Τ.Ε.Ε Ειδικής Αγωγής Βόλου. Έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές και ατομικές εκθέσεις.